ای طبیب برآمده بتو سال

بر تو پوشیده جمل احوال

جان بیمار در تراقی وتو

میگشائی ز دست او قیفال

نه بترسی ز کردگار و رسول

[...]

چون مور بسوی دانه رائی کردم

چون مار بهفت عضو پائی کردم

ای لافت از ستاره و از زیج معتبر

بی علم گشته مدعی علم خیر و شر

زاحوال غیب داده خبر خلق را و تو

از حالهای خانه خود جمله بیخبر

محصول نیست طبع ترا اینقدر کمال

[...]

اگر چه از می و معشوق احتراز به است

بوصل هر دو درین عهد اهتزاز به است

ره مجاز سپر زین پس و حقیقت دان

که در جهان مجازی ره مجاز به است

خطاست آنکه نماید که صورت لذات

[...]

رواح الجهل لیس له صباح

ولیل الغی لیس له نهار

اذا بیض العذار فلیس عذر

علی لهو بان خلع العذار

اذا مدت الی کأس یمین

[...]

معلوم من نشد که کجا بردشان نیاز؟

یا چون گذشت بر سر شان چرخ یاوه تاز؟

هنگامه گاهشان بعدن بود یا بچین؟

آرامگاهشان بختن بود یا طراز؟

فاین نجوم الجو من کف قابض

و این هلال الافق من حبل رائد

فقصر عنان الجهد فی طللب المنی

فلست بآساد العرین بصائد

چون مرد ترسد از حدئی کاوفتد و را

بهر وضو ز مسجد خود را جدا کند

بر قول بوحنیفه و شیبانی آن زمان

باید که آن نماز شده ز ابتدا کند

زیرا که نزد این دوامامش مجال نیست

[...]

فوت شد مرد را بروز و شبی

یک نمازی نداند او که کدام؟

نزد نعمان و نزد بو یوسف

شب و روزی کند نماز تمام

باز نزد محدبن حسن

[...]

و محرم اعار وسط الحرم

من محرم سیفا لذبح الغنم

و لو مکان السیف یعطی محرما

قوسا معارا و اصلا بالأسهم

لکان فی السکین یغرم ذابحا

[...]

محرمی در حرم ز همچو خودی

عاریت خواست کاردی و بداد

صید مذبوح شد بدان آلت

تو چه گوئی جزاش بر که نهاد؟

پس اگر جای کارد تیر وکمان

[...]

ثمان من النسوان قد قیل کلما

تزوجت منکن اثنتین مقدرا

مطلقه احدیهما ثم بعد ذا

تزوجهن الکل جهرا و مظهرا

تحل له الاولی و ثامنها غدت

[...]

مردی به هشت زن ز سر بیخودی بگفت

هر گه دو را نکاح کنم شد یکی طلاق

هر هشت را بخواست پراکنده بیدخول

زینها کرا وصال بود یا کرا فراق؟

در حکم شرع اول و هفتم روا بود

[...]

معلوم من نشد که بر آن پیر گوژپشت؟

گردون چگونه راند قضا نرم یادرشت؟

دهر مزورش بختا برد یا بچین؟

چرخ مشعبدش بلگدکشت یا بمشت؟

ز بهر کسب ز در پای خود برون ننهم

ولیک از قبل علم در بدر بدوم

بهر طریق که موصل بود بعلم مرا

بدیده خاک بروبم بره بسر بدوم

باشتهای تمام و بحرص و آز و بجوع

[...]

از غایت تنزه و خوبی و دلکشی

پنداشتم که جنت عدنست از خوشی

در سر کشیده شاخ شجرهای اوحلل

در بر گرفته خاک چمن های او وشی

بر گلبنان گنبد اخضر نهاد او

[...]

پایم چو بسته نیست بجائی سفر کنم

کز باد او نسیم بهاری بمن رسد

در تربتی نهم ز کتف بار کاندرو

هر صبح بوی مشک تتاری بمن رسد

در بیشه ای شکار کنم کز فوایدش

[...]

لا فضل فی بلد فینا علی بلد

الا لمکة بیت الله والحرم

فانها فضلت من بین سائرها

بحرمة الدین والاسلام و القدم

هر یک از غایت ترفع قدر

پیشوای بزرگ و صاحب صدر

همه چون با یزید صافی دم

همچو شبلی همه عزیز قدم