چشمی است دل را درنهان،نورعلیش مردمک

بر چشم دل گشته عیان سرملک، وهم ملک

نازونعم پرورده را ازمن بگو کاین راه را

اشکی بباید چون بقم رخساره‌ای چون اسپرک

نام تو دردیوان عشق آنگاه در ثبت اوفتد

[...]

رخسارهٔ ما آینهٔ حضرت مطلق

آیینهٔ ما جلوه گه ذات محقق

طیفور ز ما قایل ما أَعْظَمَ شَأْنِی

منصور ز ما ناطق اسرار اناالحق

با حضرت عشقیم و ز عقلیم منزه

[...]

بهشت عدن که گفتند کوی میکده است

که هیچ نیست در آنجا نه غصه نه المی

سیر فلک از ماست ولی جمله سکونیم

نطق ملک از ماست ولی جمله سکوتیم

چون مشفق آمد آسمان از هیبت اِنَّا عَرَض

گردید بر دیوانگان حمل امان مفترض

گر باغبان با خبر در باغ می‌کارد شجر

مقصود وی باشد ثمر از خدمت آن شاخ غض

اَلْجَفْنُ بِالْجَفْنِ اِلْتَزَق‌هَا اُبْصُروا کَیفَ افْتَضَح

[...]

شمس حقیقت عیان شد ز حجاب غَطَش

گشت ز خجلت نهان زاهد خفاش وش

مفتی صد تو حجب قشری خالی ز لُب

حامل ثقل کتب چون خرکی بارکش

سینه شده صیقلی هم و غمش منجلی

[...]

شافعان گناه خلق ولیک

خویشتن غرق لُجهٔ گنهیم

از آن ساخت آیینه کایینه باشد

هر آیینه باطبع خوبان موافق

به هر آینه دید رخسار خود را

ز هر آینه جلوه‌ای کرد لایق

جان عرش ذات مستعان، دل عرش جان مستقل

حق‌مستوی‌برعرشِ‌جان،‌جان مستوی برعرش دل

دل‌عرش‌وجان نورجلی،دل عرش وهُوذات علی

ازهوش‌ده جان منجلی، وز جان شده دل معتدل

دل عرش روحانی بود،جان عرش رحمانی بود

[...]

بود فضل و هنر اینجا اصول عشق دانستن

هنراینجاهمه‌عیب است و فضل اینجا همه باطل

قصه بسیار است و دل بس نازک و کم حوصله

به که با یاد رخت گردد دل ما یکدله

هست هشیاری محال آشفتگان عشق را

هم مگر زنجیر زلف یار گردد سلسله

در مقامی که اختیاری نیست اندر دست دل

[...]

چو قرب معنوی آمد زبعد جسم چه باک

نبی به یثرب و سلطان اویس در قرنی

رخسار مهوشست این، یا مهر بی زوالی

ابروی دلکش است این، یا منخسف هلالی

کنه حقیقت است این، سر هویت است این

معنی وحدتست این، یا بررخ تو خالی

جز نقش روی خوبت، کاندر دلم عیان است

[...]

ذوالعرش رفیع الدرجاتی که خدا گفت

عشق است که بیرون ز حدود وز جهاتست

اندر ظلمات هوسِ نفسِ جفاجوی

دل همچو خضر آمده عشق آب حیاتست

ظلمات هواهای نفوس است سکندر

[...]

پردگیِ عشق ولی پردهٔ آن حسن نبی

عشق سرّی است خفی حسن کمالی است جلی

ذات او عین صفاتست و علو عین دنو

بعد او قرب بود منفصلی متصلی

آن رب مقتدر که بود عشق نام وی

عبد است حسن را بنگر اقتدار حسن

حسن جلی محمد و عشق خفی علی

پنهان عشق جلوه گر از آشکار حسن

با عشق حسن را دو مبین متحد ببین

[...]

منم اندر خرابات مغان آن رند سرمستی

که نشناسم سر از پایی نه بالادانم از پستی

به دریای فناکن غرقه خود را زانکه زین دریا

اگر رستی هلاکی ور در آن غرق آمدی رستی

به چشم کم مبین عشاق ما را

در ایشان می نگر اخلاق ما را

کتاب ناطق خالق چو ماییم

نظر کن جزو جزو اوراق ما را

ز مرآت جمال ما عیان بین

[...]

ما غم یار و زاهدان غم خلد

هر دلی طاقت غمی دارد

رو وام کن ز حضرت حق چشم معتدل

تا بر تو آشکار شود اعتدال دل

نقش دو کون در نظر آید ترا خیال

گردد ترا چو عین حقیقت خیال دل

آن عالمی که حق ملکوتش لقب نهاد

[...]