در کوه طور جذوهٔ ناری پدید شد

وندر درون سینهٔ عشاق کوه نار

گه عرش خدا گویی و گه سوی سماپویی

آنها که تو می‌جویی بر روی زمین باشد

گر باده خرابت کرد هم باده کند آباد

این خانه خرابان را تعمیر چنین باشد

با هم نفس ناجنس یک دم نتوان بودن

[...]

ای برادرعرش و فرش و مهر و مه را نیست جان

یوزش درگاه هوش حضرت انسان کنند

تا توانی شو فنا هستی مکن گر رهروی

نکتهٔ کم لفظ گفتم معنیش بسیار بود

به چشم کم مبین عشاق ما را

در ایشان می نگر اخلاق ما را

کتاب ناطق خالق چو ماییم

نظر کن جزو جزو اوراق ما را

ز مرآت جمال ما عیان بین

[...]

وجودشخص‌کامل‌قطب‌و گردون‌همچوآس استی

وجودآس را بر قطب دوران و اساس استی

از آن رو اهل دانش آسمان خوانند گردون را

که گردان بر وجود مردحق مانند آس استی

از آن رو اهل بینش مرد حق را قطب گویندی

[...]

آسمان چون آس و قطبش جان کامل آمده

قطب عالم جان پاک صاحب دل آمده

صاحب دل کیست آن کزحضرت حق سوی ما

از خودی بی خود شده منزل به منزل آمده

اَوّلا بگذشته از ناسوت سجینی مقام

[...]

راهی است سوی کوی تو چون موی توای محتشم

باریک و تاریک و سیه طولانی و پرپیچ و خم

بسیار در وی عقده‌ها چون عقده‌های توبه تو

بسیار در وی دام‌ها چون دام‌های خم به خم

ذکر تو ورد هر زبان در مسجد و درمیکده

[...]

بادی ز کوی دلبر شیرین شمایلم

آمد شکفت از نفسش غنچهٔ دلم

خورشید از مشارق غیبی طلوع کرد

خوش جا گرفت آینه سان در مقابلم

زنجیر زلف اوست وگر نه بدان صفت

[...]

رو وام کن ز حضرت حق چشم معتدل

تا بر تو آشکار شود اعتدال دل

نقش دو کون در نظر آید ترا خیال

گردد ترا چو عین حقیقت خیال دل

آن عالمی که حق ملکوتش لقب نهاد

[...]

خیمه چو زد در جهان حضرت سلطان عشق

کون و مکان آمدند بندهٔ فرمان عشق

عشق چو دامن کشان بر سرِ عالم گذشت

دست جهانی گرفت یک سره دامان عشق

عشق چو چوگانِ ناز در کفِ قدرت گرفت

[...]

انسان کل چو قطبی و گردون به سان آس

بر قطب لامحاله بود آس را اساس

نسناس اهل مشئمه اصحاب میمنه

اشباه ناس آمده ارباب قرب ناس

اشباه ناس آمده ازناس مستفیض

[...]

مه هامان شه شاهان که سلطان بقا آمد

شه اقلیم أَوْأَدْنَی مه برج وفا آمد

سلوک با کمال و جذبهٔ با اعتدال او

سلوک از مصطفی و جذبه‌اش از مرتضی آمد

دنو وصفیِ او از شئون کبریا پیدا

[...]

دهر چون باغ و شجر چرخ و ثمر انسان است

باغبان حضرت خلاق علی الشان است

کیست انسان به حقیقت بنگر صاحب دل

که تن خاکی او با دل و دل با جان است

صاحبدل چوشود شخص، تو انسانش مخوان

[...]

ز اغیار چو بگسستم با یار بپیوستم

این متصلّی را شد آن منفصلی باعث

از حسن عمل زاهد جنت طلبد از حق

بر قرب خدا ما را شد بی عملی باعث

مقبولی آن حضرت پاکیزگی تن نیست

[...]

خوبان همگی مظهر جلوات صفاتند

مشتاقِ علی آینهٔ جلوهٔ ذات است

یک لطیفهٔ غیبی و سر وحدانی است

که گاه یوسف و گه نفخه گاه پیرهن است

یکی حقیقت واحد بود وجود بسیط

که گاه روح شمارندش و گهی بدن است

دلدار همه دل شد و شد دل همه دلدار

تفریق و تمایز ز دو بینی و دو دانی است

بر صورت دلدار دل ماست به تحقیق

ار آدم اول، دل ما آدم ثانی است

ذوالعرش رفیع الدرجاتی که خدا گفت

عشق است که بیرون ز حدود وز جهاتست

اندر ظلمات هوسِ نفسِ جفاجوی

دل همچو خضر آمده عشق آب حیاتست

ظلمات هواهای نفوس است سکندر

[...]

شد بحر ازل موج زن ازکل جوانب

هر موج از آن مرتبه‌ای شد ز مراتب

آن موج که اوجانب غیب است و شهادت

آن حضرت انسان بود ای صادق طالب

در ذات بود بحرولیکن به صفت موج

[...]