گر بمیری ز خود بقا یابی

ور کشی زحمتی عطا یابی

هر که مرد او دگر نخواهد مرد

گر نمردی بمیر تا یابی

گر تو عارف شوی شوی بخشی

این چنین عارفی به ار بخشی

هرچه گیری به او ازو گیری

هر چه گیری از او به او بخشی

ابداً مرغ عقل اگر پرد

ره به خلوتسرای او نبرد

از ازل تا ابد دمی باشد

داند آن کس که همدمی باشد

از بعد علی است یازده فرزندش

بر جای رسول نعمت الله ولی است

از تو فربهی طلب نکنیم

لاغری فربهی طلب نکنیم

از حقیت سؤال نتوان کرد

حضرتش را خیال نتوان کرد

از خیالات این و آن بگذر

همچو ما از سر جهان بگذر

از غیر به بر به حضرت او پیوند

بشنو بشنو ز نعمت‌اللّه این پند

از من و ما نماند یک سر مو

سر توحید گفتمت نیکو

اسب من چون همی خورد گه کاه

بار من نیز میی کشد گه گاه

اسم و ذات و صفت اگر دانی

گفتهٔ ما به ذوق می ‌خوانی

اگر داری هوای شرب شربت

...

اگر در خلق حق را درنیابی

بیابی خانه اما در نیابی

الف و لام و لام و ها هر چار

اسم اسم است این حروف ای یار

اللّه‌اکبر تو خوش نیست با سر تو

این سر چه گشت قربان اللّه ‌اکبر آمد

او در دل و دل به هر طرف گرداند

نازک سخنی است عارفی گر داند

این حقیقت در همه ساری بود

با همه در غایت یاری بود

این خرقهٔ چار وصله بگذار

وان خلعت پادشاه بردار

این ریاضت چو بوتهٔ عشق گداز

زر قلب نیاز خوش بگداز