رندی که حریف ماست مائیم

جز ما دگری کجاست مائیم

جامیم و شراب و درد و صافیم

دردی که همو دواست مائیم

ما گدای خودیم و شاه خودیم

آفتاب خودیم و ماه خودیم

ملک ملک مالک خویشیم

پادشاه خود و سپاه خودیم

رو به خاک راه او بنهاده ام

خاک آن راهم به راه افتاده ام

گر بگوید جان بده بدهم روان

بندهٔ فرمان منتظر استاده ام

در سراپردهٔ میخانه مقامی دارم

پیش رندان جهان منصب و نامی دارم

گرچه در صومعه پیرمغان پیر شدم

در خرابات مغان جای تمامی دارم

رندیکه حریف ماست مائیم

جز ما دگری کجاست مائیم

جامیم و شراب و درد صافیم

دردی که هم او دواست مائیم

بگذر ز وجود وز عدم هم

بگذر ز حدوث وز قدم هم

این جمله هویت است دریاب

اسم و صفتست جام و جم هم

آن گنج که مخفی بود از عالم و از آدم

پیدا شده است بر من ، من محرم آن گنجم

گنجی که نمی گنجد در مخزن موجودات

در کنج دلم گنجید ، در کون کجا گنجم

یک عین به اختلاف اعیان

بنموده جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال خود به اعیان

ساقیا از روی لطف بیکران

ساغر می ده به دست عاشقان

می به زاهد گر دهی ضایع شود

می بخ رندی ده که می نوشد به جان

ای صبا گر روی به ترکستان

دوستان را سلام ما برسان

ما به جان پیش آن عزیزانیم

گرچه تن ساکنست در کرمان

در صورت و معنیش نظر کن

می بین همه و مرا خبر کن

خواهی که رسی به نعمت الله

بر درگه سیدم گذر کن

فقر بگزین و غنا ایثار کن

اختیار خود فدای یار کن

صوفیانه گر بیابی این خصال

رو به صوفیخانه و انکار کن

بگذر از خوف و رجا با ما نشین

عاشقانه خوش درین دریا نشین

قصهٔ ماضی و مستقبل مگو

حالیا با ما به حال ما نشین

خوش بگو الله و اسم ذات بین

جمله اشیا مصحف آیات بین

در زمین و آسمان می کن نظر

نور او در دیدهٔ ذرات بین

خوش بگو الله و اسم ذات بین

معنیش در صورت و آیات بین

جلمه مرآتند ها و هوی ما

یک حقیقت در دو صد مرآت بین

ذکر حق می گوی و در خلوت نشین

باش فارغ از چنان و از چنین

حاصل عمر ای عزیزان یک دم است

دم به دم در یک دمی با ما نشین

باده می نوش و جام را می بین

خلق را مظهر خدا می بین

نعمت الله را نکو بشناس

دیده بگشا و هر دو را می بین

این صفات بد اگر از خود جدا سازی چو من

نعمت الله زمان باشی و سلطان زمن

غیبت و نمامی و حرص و حسد این هر چهار

باز بخل و کینه و آنگه طمع بشنو ز من

من حسینی مذهبم ای یار من

یافته تعظیم از خلق حسن

علم تو باشد همه از قیل و قال

و آن من میراث من از جد من

یک عین به اختلاف اعیان

بنمود جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال ای عزیزان