نام تو شنید بنده دل داد بتو

چون دید رخ تو جان فرستاد بتو

هزار سال بامید تو توانم بود

هر آن گهی کت بینم هنوز باشد زود

هنوز از تو چه دیدم از آنچه خواهم دید

ز شیر صورت او دیدم و ز آتش دود

اگر چه در غم تو جان و دل زیان کردم

[...]

بیزار شو از هر چه بکون اندر

تا باشی یار غار آن دلبر

من پندارم که هستم اندر کاری

ای بر سر پنداشت چو من بسیاری‌

برنا بودم که گفت خوش باد شبت

در عشق شدم پیر و شبم روز نشد

از تعجّب هر زمان گوید بنفشه کای عجب

بو سعید از آن قدم برگشت و این بیت همی گفت:

هر که زلف یار دارد چنگ چون در ما زند؟

و فاؤک لازم مکنون قلبی

در شهر دلم بدان گراید صنما

کو قصّه عشق تو سراید صنما

خاک سر کوی دوست برگ سمن گشت

هر که بر ان خاک برگذشت چو من گشت‌

آتش بدل اندر زدی و نفط بجان

آن گه گویی که راز ما دار نهان‌

ای عاشق دل سوخته اندوه مدار

روزی بمراد عاشقان گردد کار

تکیه بر جان رهی کن که ترا باد فدا

چه کنی تکیه بر آن گوشه دار افزینا

العبد ذو ضجر و الرّبّ ذو قدر

و الدّهر ذو دول و الرزق مقسوم‌

و الخیر اجمع فیما اختار خالقنا

و فی اختیار سواه اللّؤم و الشوم‌

این قصّه نه زان روی چو ماه آمده است

کین رنگ گلیم ما سیاه آمده است‌

من چون تو هزار عاشق از غم کشتم

نالود بخون هیچکس انگشتم‌

نام تو شنید بنده دل داد بتو

چون دید رخ تو جان فرستاد بتو

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

ای خداوندان مال الاعتبار الاعتبار

وی خداوندان قال الاعتذار الاعتذار

پیش از آن کین جان عذرآور فروماند ز نطق

[...]

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی

و گر رنگی ز گلزار حدیث او ببینی تو

بچشم تو همه گلها که در باغست خارستی

غم کی خورد او که شادمانیش تویی

یا کی مرد او که زندگانیش تویی‌

روضه روح من رضای تو باد

قبله‌گاهم در سرای تو باد

سرمه دیده جهان بینم

تا بود گرد خاک پای تو باد

گر همه رای تو فناء منست

[...]

اکنون باری بنقد در دی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌