هزار سال بامید تو توانم بود

هر آن گهی کت بینم هنوز باشد زود

هنوز از تو چه دیدم از آنچه خواهم دید

ز شیر صورت او دیدم و ز آتش دود

اگر چه در غم تو جان و دل زیان کردم

[...]

من پندارم که هستم اندر کاری

ای بر سر پنداشت چو من بسیاری‌

برنا بودم که گفت خوش باد شبت

در عشق شدم پیر و شبم روز نشد

بیزار شو از هر چه بکون اندر

تا باشی یار غار آن دلبر

در شهر دلم بدان گراید صنما

کو قصّه عشق تو سراید صنما

از تعجّب هر زمان گوید بنفشه کای عجب

بو سعید از آن قدم برگشت و این بیت همی گفت:

هر که زلف یار دارد چنک چون در ما زند؟

و فاؤک لازم مکنون قلبی

آتش بدل اندر زدی و نفط بجان

آن گه گویی که راز ما دار نهان‌

تکیه بر جان رهی کن که ترا باد فدا

چه کنی تکیه بر آن گوشه دار افزینا

خاک سر کوی دوست برگ سمن گشت

هر که بر ان خاک برگذشت چو من گشت‌

ای عاشق دل سوخته اندوه مدار

روزی بمراد عاشقان گردد کار

العبد ذو ضجر و الرّبّ ذو قدر

و الدّهر ذو دول و الرزق مقسوم‌

و الخیر اجمع فیما اختار خالقنا

و فی اختیار سواه اللّؤم و الشوم‌

این قصّه نه زان روی چو ماه آمده است

کین رنگ گلیم ما سیاه آمده است‌

من چون تو هزار عاشق از غم کشتم

نالود بخون هیچکس انگشتم‌

نام تو شنید بنده دل داد بتو

چون دید رخ تو جان فرستاد بتو

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی

و گر رنگی ز گلزار حدیث او ببینی تو

بچشم تو همه گلها که در باغست خارستی

روضه روح من رضای تو باد

قبله‌گاهم در سرای تو باد

سرمه دیده جهان بینم

تا بود گرد خاک پای تو باد

گر همه رای تو فناء منست

[...]

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

ای خداوندان مال الاعتبار الاعتبار

وی خداوندان قال الاعتذار الاعتذار

پیش از آن کین جان عذرآور فروماند ز نطق

[...]

غم کی خورد او که شادمانیش تویی

یا کی مرد او که زندگانیش تویی‌

اکنون باری بنقد در دی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌

وعظتک اجداث صمت

و نعتک ازمنة خفت‌

وارتک قبرک فی القبور

و انت حیّ لا تمت‌