در عشق توام همین بس ای روح روان

کز غیر تو فارغم من سوخته جان

یک دل دارم تو هستی آن را دلبر

یک جان دارم تو هستی آن را جانان

در راه خدا چو نیست شد هست حسین

شد عالم هستی همه پا بست حسین

حق داد به خونبهای او در دو جهان

ترتیب خدائی همه در دست حسین

در نیمهٔ شعبان به رخی همچون ماه

شد جلوه‌گر انوار الهی ناگاه

در تهنیتش خیل ملایک گفتند

لاحول ولا قوه الا باالله

ای زائر قبر شاه بی خیل و سپاه

اندر دو جهان تو را بس این رتبه و جاه

تو زائر آن کسی که با معرفتش

من زار مزاره کمن زار الله

یارب ز خطای خودپرستی توبه

وز حالت هوشیاری و مستی توبه

چون غیرخیالی نبود هستی من

یارب هم از این خیال هستی توبه

ای ریشه بد بکشت زار آورده

وز حاصل آن رو به فرار آورده

دیروز خود این درخت را بنشاندی

امروز بخور برش که بار آورده

ای غیر علی‌پرست ای دیوانه

از خویش چه دیدی که شدی بیگانه

گر کعبه طلب‌کنی علی رهبر تست

راه در خانه جو ز صاحب خانه

ای آنکه به ارباب عطا دل بستی

نائل نشدی خاطر خود را خستی

غم چند خوری که کرد او ترک عطا

خود ترک طمع نما که از غم رستی

ای شیر خدا شاه ولایت مددی

ای بحر سخا کان عنایت مددی

در وادی بی‌کفایتی حیرانم

ای صاحب رتبهٔ کفایت مددی

ای آنکه بمن ز من تو نزدیکتری

تا کرده بیان ز حالتم باخبری

قلب و بصرم بنور خود روشن کن

ای آنکه مرا خالق قلب و بصری

جز صلح و صفا نباشدم کرداری

با رد قبول کس ندارم کاری

آزار جهانی ار کشم آن خواهم

کز من نرسد به هیچ‌کس آزاری

گر تابع‌ امر و نهی قرآن باشی

آسوده ز انقلاب دوران باشی

امنیت جسم و روح در ایمانست

ایمن باشی گر اهل ایمان باشی

در خم غدیر کز خدای ازلی

رفت آن همه تاکید بتعیین ولی

دانی چه نتیجه کشف شد از اسلام

مقصود علی بود و تولای علی

سلطان سریر لامکانست علی

مولا و ‌امیر انس و جان است علی

آگه ز علوم کن فکان شیر خدا

ممدوح همه خلق جهان است علی

ای آنکه خداوند حدوث و قدمی

فرمانده عرش و فرش و لوح و قلمی

من جمله خطا و سهو و جرم و گنهم

تو صاحب لطف و عفو وجود و کرمی

بر منتظران ورود یار جانی

ماند بدو ‌امر گویمت تا دانی

یا مرده دوباره زندگانی یابد

یا زنده رسد به عمر جاویدانی

ای سر خفی نور جلی ادرکنی

ای دست خدای ازلی ادرکنی

تو دست خدائی و من افتاده ز پای

یا حضرت مرتضی علی ادرکنی

ای نفس نبی شخص ولی ادرکنی

سر صمد لم یزلی ادرکنی

مولای فقیران شه مردان الغوث

یا پیر دخیل یا علی ادرکنی

از دیدهٔ دل اگر رضا را بینی

مرآت جمال کبریا را بینی

گر پرده اوهام به یکسو فکنی

اندر پس این پرده خدا را بینی

تا کی به زمان نیک و بد می‌بینی

از چشم قبول و چشم رد می‌بینی

اینها همه پرتو جمال ازلی است

کز صبح ازل تا به ابد می‌بینی