ای آنکه تو خالقی و ما بنده تو

بر بنده عطا بود برازنده تو

از خاک بجز گناه زیبنده نبود

با خاک کن آنچه هست زیبنده تو

با نیک و بد زمانه نزدیک مشو

نیکی کن و در پی بد و نیک مشو

در سر وجود زیر کان بس گشتند

سر رشته نیافت کس تو باریک مشو

دام است جهان صفی پی‌دانه مرو

قانع بنشین و خانه بر خانه مرو

رزق تو رسد ز غیب بی‌منت خلق

و زخلق که عاجزند و افسانه مرو

عالم بمثال چون سرابست همه

یا همچو کفی بر وی آبست همه

چون نیک نظر کنی بماهیت کف

بینی که جهان خیال و خوابست همه

ای آنکه تو واقفی ز احوال صفی

تبدیل نما بخیر اعمال صفی

بد شیوه بنده است و عفو آیت حق

کن عفو یکی مپرس احوال صفی

گر بگذری ای صفی ز هر دلخواهی

بر دوست رسی روی تو از هر راهی

مقصود تو جز نیست چون رفت توئی

خود معنی لا اله ‌الا اللهی

گر جز بخدای حاجت خویش بری

میدار یقین که پرده خویش دری

داری چه طمع ز طمع زنبور کز او

یک نوش طلب نکرده صد نیش خوری

حاجت بخدا اگر بری خوانده شوی

ور بر در خلق رو کنی رانده شوی

درکار خود از تو خلق درمانده‌ترند

درمانده شوی اگر بدر مانده شوی

ای آنکه بروز محنتم یار توئی

براین همه عیب و نقص ستار توئی

گر عمر و عمل تمام شد صرف گناه

امید بر آن بود که غفار توئی

ای شیر خدا که سر ایجاد توئی

در کارگه وجود استاد توئی

افتاده‌تر از فتادگان جمله منم

گیرنده دست هر که افتاده توئی

ای آنکه عیان کننده روز و شبی

غرق است بنعمت تو هر حلق و لبی

نیکو کنی ار معاش من بی سببی

نبود ز توانائی وجودت عجبی

ای آنکه نظر بجرم آدم نکنی

جز جود و کرم بخلق عالم نکنی

هر چند که صرف بعصیان نعمت

امید که ز آنچه داده کم نکنی

حاشا که شراب پخته را خام خوری

بربام خوری به پیش انعام خوری

با احمق و هرزه گوی و بدنام خوری

ننگست چنین حرام اسلام خوری

ای آنکه بیکتائی خود یکتائی

بر هستی ذات خویش بی‌مهتائی

در پیش تو عرض حال کردن غلط است

خود حاضر و خود خبیر و خود بینائی

روزی که نبود ساغر و صهبائی

تا کی عنبی خمی مئی مینائی

می‌بود صفی فتاده سرمست و خراب

در کنج خرابات باستغنائی

ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی

بر حال صفی به نیکویی کن مددی

پاداش بدی کسی به نیکی نکند

جز تو که خدا و خالق نیک و بدی

ای آنکه فروزنده خورشید و مهمی

بر هستی ذات خود بوحدت گوهی

کن سوی صفی بچشم رحمت نگهی

کوراست امید عفو از هر گنهی

سبحان‌الله بذات پاینده توئی

سبحان‌الله بجان فراینده توئی

سبحان‌الله زبنده زبینده خطاست

سبحان‌‌‌الله بعفو زینده توئی

الله که کافی المهمات توئی

الله که سامع المناجات توئی

حاجات مرا بر آر کاندر همه حال

ذوالعفو و بر آرنده حاجات توئی

ای آنکه به بنده بهترین دست توئی

وانکس که پناه ما سوا اوست توئی

با آنکه ز مغز و پوست بیرونی و پاک

هم مغز در این جهان و هم پوست توئی