دیدم به عرابه من زن روسی را

کردم به قدوم او زمین بوسی را

گفت از هنر و فضل چه داری گفتم

شاگرد منم سخنور طوسی را

به به که ربیع و عید نوروز آمد

نوروز شد و به خلق نو روز آمد

طفلان دبستان همه گشتند آزاد

آزادی نوروز ز نوروز آمد!

نه حب محب دل‌نشین می‌ماند

نه تیر عدوی کینگین می‌ماند

انسان به مقابل اصابت احسن!

دنیا گذران است همین می‌ماند!

ای داده به باد عمر از نادانی

تو قیمت عمر خویش کی می‌دانی؟!

فردا که به زیر خاک تنها مانی

گویی که کنم توبه ولی نتوانی!