گر دوست شه دست ره ته سر بما لنّی بو

اون هشت و چار نظر با تو بئی بو

دوست عرقْ اَر دَرگِلِه باغ شنّی بو

تموم گله باغ، گل و گلو بئی بو

دَر رَزْمْاَرْ رُستمْ ته برگه پُوش کشیبّو

سی حاتم طی خوانِ سرپوش کشیبّو

حکمتْ چه لقمان هر دِ گُوش کشیبّو

جمشید هم تنه تختْ‌رِه به دوشْ کشیبّو

تو خجیرۀ دوستی و خجیره ته خو

تنه دِچشِ گوشه، نرگس پیون بو

مه دِچش رِه اُو بَوِرْدْ بُونه، دلِ سُو!

بُونِّه که مره نظری‌ها کنی تو؟

نما شترِ سَرْ دَیْمِهْ پلِ میون رو

کیجا زلیله زوئه، مه گوگزا کو؟

تو مَلْمَلِهْ چِشْ دارنی مثال آهو

منْ مَردِ غریبْ، چومِّهْ تِهْ گوگزا کو؟

هِزاروُ یِشکْ اِسْمْ اوّلْ دنیا بیامُو

اِسْم بِهْترینْ، رَسوُلَ اللهْ بیامُو

پَهْلویِ چَپِ آدِمْ، حَوّا بیٰامُو

فاطِمِهْ بهْ عَقْدِ مُرْتضیٰ بیٰامُو

چی بُولارجونْ، مازندرون بئی بو

کَرِه سنگه دشت چادرْ اَلْووُن بئی بو

سرچشمه‌یِ لار اینجه رَووُنْ بئی بو

دوسْ بورْکَمِنْ، مه سایبُونْ بئی بو

چِلُویی دوسْ مه، هر دم چِلُو دَری تو

زرِ شیشه‌ره مونّی، گِلُودَری تو

اگر دونّم که قلم فرُو دری تو،

اونوخت اِمِّهْ من، اوّلِ خُودری تو

سیُو چِشْ، کَمونْ برفِهْ، مه لارِ آهو

امسالِ هوا، دشتِ سَرْچه دَری تو؟

من به میون بَنْ، کَشّمه زحمتِ تو

بروُ من و تو، هَردْ هیٰا بُوریمْ کو

آدم واش نسیه، سزّه درآوره کو

آدم گِل نیه، هر نوویهار کِنِهْ بو

آدم ذرّه خاکه، هرچی اولیا بو

حیفه که آدمی، اَنّه بی بفا بو

سه چیز به دَنی، دِلهاره آوره سُو

اوّل زر و مال، و نه خروار خروار بو

دِیِّمْ اسب خوب، ونه جوون سوار بو

سیّمْ زنِ خوبْ، و نه شیرین گفتار بو

خجیره کیجا، هیٰا هیٰا شُومّی کو

گندم به دِرُو، بینج بَنِشٰا شومّی کو

کره سنگه دشت، بارگیرمه خاطِر تو

اراده به کوه دارمه، نَشُومَهْ بی تو

امیر گنه: دشت پازوار خجیره

گشت پازوار، رو در بهار خجیره

بی‌ریشه ریکای زلفه‌دار، خجیره

چیت قلمکار بوته‌دار، خجیره

امیر گنه که دشت گیرمه پازواره

بلودس هیئت مرز گیرمه تیمه جاره

(هرگز) ندیمه نرْه گو، گوک ره ورنیت داره

شی نکرده زن، وچه‌کش هیئت داره

دریوی کنار (دله) بدیمه یک ستاره

قنبر به جلو، شاه مردون سواره

یا شاه مردون! هده مه مدّعاره

کشه بزنم قبر امام رضا ره

ندومه که چل بهتره یا چلیجه

ندومه گوهر بهتره یا خدیجه؟!

گوهر گله دیم سرخه گِلْ دستیجه

خدیجه خانم پیغمبر نتیجه

اَنِّه دارِ واش هِدامِه شِه گیلا رِه

دارِ چِل و چو، بَوِرْدِهْ مِهْ قِوا رِهْ

اِسا بُورْدِهْ شیر دَکِفِه مِه پِلا رِه

خَوِرْ بِمُو: وِرگ بَزو تِه گیلا رِه

بلبل میچکا، نرو مره غم دارنه

حاجی صالح بیک بیته مره بَنْ دارنه

حاجی صالح بیک، ته سر و ته براره

مره سر هاده، دیدار بوینم یاره

یارون بوینین پیر زناچه مونه دارنه

لِشْ بکرده دیم، گردن گلونه دارنه

سو آلِ میون، مرگِ نشونه دارنه

لعنت براون مرد، وره شه خنه دارنه

امیر کلای او، بوینین چه چایی دارنه

امیر دتر، گردن صراحی دارنه

هر کس امیر دتر جا سر یاری دارنه

سد سال دیگر عمر درازی دارنه

امیر بوته که ماه ره غبار بئیته

فرنگی‌ره شاه زنگبار بئیته

هندو بیمو، قافله بار بئیته

زحل قمر سر خشْ قرار بئیته