بس هم‌نفسان نرد غلط باخته‌اند

یک جامعه را به شبهه انداخته‌اند

با آن همه امتحان هنوز این مردم

ما را به ثبات عزم نشناخته‌اند

آنان که لوای فقر افراخته‌اند

یکباره سوی ملک فنا تاخته‌اند

بیچاره و چاره‌ساز خلقند تمام

آنان که به دل‌سوختگی ساخته‌اند

آنان که سوار اسب گلگون شده‌اند

از مکمن ارتجاع بیرون شده‌اند

با آنکه گرو برده به قانون‌شکنی

امروز نماینده قانون شده‌اند

ابناء بشر جمله ز یک عائله‌اند

وز حرص دول مدام در غائله‌اند

از آز دول الحذر ای اهل جهان

کآن‌ها همه رهزنان این قافله‌اند

آنان که پریر قلب ما را خستند

دیروز قرار با اجانب بستند

دوشینه یگانه عضو دولت بودند

امروز نماینده ملت هستند

آن سلسله ای که از امیران هستند

معمار در این سرای ویران هستند

از چیست که با ثروت هنگفت مدام

اندر صدد غارت ایران هستند

تجار ز فقر ناشکیبا گشتند

بی چیز و گدا ز پیر و برنا گشتند

دیگر چه ثمر ز دستگیری وقتی

کز فقر عمومی همه بی پا گشتند

آنانکه به عدل و داد مفتون گشتند

تسلیم مقررات قانون گشتند

و‌آن‌ها که به فرعونی خود بالیدند

ناگاه غریق لجهٔ خون گشتند

افسوس که دست‌رنج ما را بردند

با بطر، چهار و پنج ما را بردند

ما و تو برنجیم و حریفان زرنگ

بی‌زحمت و رنج، گنج ما را بردند

چون عیش و غم زمانه قسمت کردند

ما را غم بیکرانه قسمت کردند

شیخ و شه و شحنه عیش و نوش همه را

بردند و برادرانه قسمت کردند

در کعبه خطاکار خطابم کردند

از بتکده رندانه جوابم کردند

آباد شود کوی خرابات مغان

کانجا به یکی جرعه خرابم کردند

شادم که پری رخان غمینم کردند

یغمای دل و غارت دینم کردند

چون خال سیاه گوشه ابروی خویش

ناکرده نگه گوشه نشینم کردند

صد مرد چو شیر، عهد و پیمان کردند

اعلان گرسنگی به زندان کردند

شیران گرسنه از پی حفظ شرف

با شور و شعف ترک سر و جان کردند

افسوس که دشمنان دلم خون کردند

یاران کهن محنتم افزون کردند

ما را رفقا به جرم دیوانه گری

از دایره عاقلانه بیرون کردند

آنانکه ز خون دو دست رنگین کردند

آزادی حق خویش تأمین کردند

دارند در انظار ملل حق حیات

آن قوم که انقلاب خونین کردند

هر رأی که با دادن سیم آوردند

آه دل مسکین و یتیم آوردند

صندوق لواسان چو بسی بود علیل

نظار برای او حکیم آوردند

آنانکه پریر با عدو یار شدند

دیروز به اغیار مددکار شدند

آماده چو کردند سیه روزی ما

امروز به روز ما گرفتار شدند

چون مرتجعین آلت نیرنگ شدند

آزادی و ارتجاع در جنگ شدند

القصه بنام حفظ اسلام ز کفر

یک دسته ز روی سادگی رنگ شدند

ابناء جهان که زاده بوالبشرند

آن توده اصل زارع و کارگرند

صنف دگری معاونند آنها را

باقی همه جمع فرعی و مفت خورند

آنانکه به پا بنای هستی دارند

بر مال وطن درازدستی دارند

چون منفعت از برایشان بیشتر است

بیش از دگران وطن‌پرستی دارند