گر سائس ملک با کیاست باشد

دارای درایت و فراست باشد

مابین دو همسایه بباید ناچار

مایل بتوازن سیاست باشد

گر بر دل ما گرد ملالت باشد

آن گرد ملال از جهالت باشد

قانون مهاجرت بود لازم لیک

لازمتر از آن بسط عدالت باشد

گفتی دل خون کرده عوض خواهد شد

از دیده سر آورده عوض خواهد شد

با رنگ سیاستی که من می بینم

یکبار دگر پرده عوض خواهد شد

آخر دل من ز غصه خون خواهد شد

وز روزنه دیده برون خواهد شد

با این افق تیره خدا داند و بس

کاین مملکت خراب چون خواهد شد

دانی که دلِ غمزده چون خواهد شد

پا تا به سر از دست تو خون خواهد شد

وآن خون شده قطره قطره در شامِ فراق

از روزنهٔ دیده برون خواهد شد

با خلق خدا شریک غم باید شد

سربار بدوش دوست کم باید شد

خواهی ببری گوی معارف خواهی

درگاه عمل پیشقدم باید شد

یا هم چو ضعیف منزوی باید شد

یا صاحب زور معنوی باید شد

فریاد و فغان و ناله را نیست اثر

در جامعه بشر قوی باید شد

در مسلک مالک ملکی سالک شد

از عشق به ملک آن ملک هالک شد

آورد فشار چون به مستأجر خویش

نامش به زبان دوزخی مالک شد

یک دم دل ما غمزدگان شاد نشد

ویرانه ما از ستم آباد نشد

دادند بسی به راه آزادی جان

اما چه نتیجه ملت آزاد نشد

یک دم دل ما غمزدگان شاد نشد

ویرانه ما از ستم آباد نشد

دادند بسی به راه آزادی جان

اما چه نتیجه، ملت آزاد نشد

هر خویش چو نقش در و دیوار نشد

از نقشه بیگانه خبردار نشد

یک عمر بر این ملت خواب آلوده

فریاد و فغان زدیم بیدار نشد

شادم که دل خراب ترمیم نشد

در پیش امید و بیم تسلیم نشد

یک صبح رهین نور امید نگشت

یک شام غمین ظلمت و بیم نشد

هر سر که بپای خم می سوده نشد

از دست غم زمانه آسوده نشد

هر دامن پاکی که به می شد رنگین

با آن همه آلودگی آلوده نشد

یک دم دل من ز غصه آسوده نشد

وین عقده ناگشوده بگشوده نشد

این دامن پاک چاک چاکم هرگز

الا ز سرشک دیده آلوده نشد

از رأی شمیران غم دل افزون شد

وز جعبه شوم کن جگرها خون شد

چون نوبت آراء لواسان گردید

فریادکنان جان ز بدن بیرون شد

دوشینه لوای صلح افراشته شد

در مزرع دل تخم صفا کاشته شد

اصلاح وزیر جنگ با پارلمان

نیکو قدمی بود که برداشته شد

ای کاش مرا ناطقه گویا می‌شد

یک لحظه دهان بسته‌ام وا می‌شد

تا این دل سودازدهٔ پرده‌نشین

بی‌پرده میان خلق رسوا می‌شد

ای کاش که راز دل مبرهن می‌شد

مقصود و مرام ما معین می‌شد

هرگونه سیاستی که دارد دولت

تا حد لزوم صاف و روشن می‌شد

روزی که شهید عشق قربانی شد

آغشته به خون مفخر ایرانی شد

در ماتم او عارف و عامی گفتند

ایام صفر محرم ثانی شد

این قوم که تا کشور ما تاخته‌اند

با رایت خودسری برافراخته‌اند

با این همه های هوی ایشان دیدیم

هنگام عمل وظیفه نشناخته‌اند