شتابندگی کار آهرمن است

پشیمانی جان و رنج تن است

پرستنده آز و جویای کین

به گیتی ز کس نشوند آفرین

در افشان لاله در وی چون چراغی

ولیک از دود او بر جانش داغی

کارها را به وقت باید جست

کار بی وقت، سست باشد سست

دلی را با دلی چون بر هم افتد

همی آوازه‌ای در عالم افتد

خوشا وقتا که باشد آن دو دل را

ولکن این چنین دل خود کم افتد

ماننده مادران مرده فرزند

در دیده عالم، ابر کافور افکند

در جام وصل، باده اسباب خرمی

اوقات عیش و لذت ایام بی‌غمی

هم از نسیم دولت و اقبال، خوشدلی

هم با وصال دلبر خوشروی، همدمی

انواع نزهت و طرب و عیش بر فزون

[...]

والقی حبلی علی غاربی

و اسلک مسلک من قد مرج

فان لامنی القوم قلت اعذروا

فلیس علی اعرج من حرج

تا رفت چنانکه فتنه را خواب از چشم

این بحر هزار چشمه را آب از چشم

مشتاب به کشتنم که در دست توام

دردا و دریغا که از آن خاست و نشست

خاک است مرا بر سر و باد است به دست

از چون تو شکر لبی، بها نتوان خواست

چو وصل و مهر نباشد چه قدر دارد عمر؟

چو دوستی تو آمد چه قدر دارد مال؟

حدیثی بکن تا شکر بر چنم

به من برگذر تا شوم عنبرین

مرا لبان تو باید، شکر چه سود کند؟

مرا وصال تو باید، خبر چه سود کند؟

رخساره چو ابر نوبهاری پر نم

آمیخته آفتاب و باران بر هم

هست اغتراف خلق ز بهر سخای او

یا اعدل الناس الا فی معاملتی

فیک الخصام و انت الخصم و الحکم

بیا که عاشق آن روی و موی جعد توئیم

ثناسرای و دعا گوی فال سعد توئیم

به باغ رفتم تا خود چه حال پیش آید

که باد راحت پاش است و ابر لولو بار

به سبزه گفتم: جاوید زنده بادی، گفت

سه ماه بیش نمانم، بیاموزدم پار

به لاله گفتم: چون دل فگار گشتی؟ گفت

[...]

توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار

شراب و سبزه و آب روان و روی نگار

خوش است خاصه کسی را که بشنود به صبوح

ز چنگ، زخمه زیر و ز عود، ناله زار

شراب خواه و دگر باره عشرت از سر گیر

[...]