ز سغد اندرون تا به جیحون سپاه

کشیده رده پیش هیتال شاه

چو تنگ اندرآمد ز هر سو سپاه

ز تنگی ببستند بر باد راه

یکی باد برخاست و گردی سیاه

بشد روشنایی ز خورشید و ماه

که تا چون بود کارآن رزمگاه

کرا بردهد گردش هور وماه

همانا نه مردم بدند آن سپاه

نشایست کردن بدیشان نگاه

همان بخردان نماینده راه

نشستند یک سر بر تخت شاه

بدیدند بر چهرهٔ شاه ماه

خروشی برآمد ز درگاه شاه

دمادم به لشکر گه آمد سپاه

تبیره زنان برگرفتند راه

زمین کوه تاکوه یک سر سپاه

درفش جهاندار بر قلبگاه

بسغد اندرون بود خاقان که شاه

به گرگان همی رای زد با سپاه

وزان بخت پیروزی و دستگاه

ز دریا به دریا کشیده سپاه

دگر سر فرازی و گنج و سپاه

سلیح وبزرگی نمودن به شاه

وزان هدیه کز پیش نزدیک شاه

فرستاد وهیتال بستد ز راه

ببودند یک ماه نزدیک شاه

به ایوان بزم و به نخچیرگاه

و دیگر که گفتی ز گنج و سپاه

ز نیروی فغفور و تخت و کلاه

نهادند برنامه بر مهر شاه

بیاراست آن خسروی تاج و گاه

بخوبی برفتند ز ایوان شاه

ستایش کنان برگرفتند راه

دگر گفت چندست با او سپاه

ازیشان که دارد نگین و کلاه

چوسازد به دشت اندرون بارگاه

نگنجد همی درجهان آن سپاه

چنین گفت خاقان که اینست راه

که مردم فرستیم نزدیک شاه