از پنجهٔ پنج و شش در شش به در آی

وز کشمکش سپهر سرکش به در آی

خواهی که چشمی ذوق خوشیهای عدم

از ناخوشی وجود خوش خوش به در آی

اگر مطلق شوی مطلق بینی

مقید جز مقیدبین نباشد

خواهی که چشمی ذوق خوشیهای عدم

از ناخوشی وجود خوش خوش به در آی

گر کلاه فقر خواهی سر ببر

وز خود و جمله جهان یکسر ببر

تا بود یک ذره از هستی به جا

کفر باشد گر نهی در عشق پا

فانی شو اگر بقات باید

بگذر ز خود ار خدات باید‌

هیچ کس را تا نگردد او فنا

نیست ره در بارگاه کبریا