چو جسرت در اود بنشست دلشاد

به جا آورد شکر حق ز اولاد

به خلو ت مصلحت جست از وزیران

نهان پرسید کای روشن ضمیران

مرا عمر آخر آمد گشته ام پیر

[...]

شبی چون جِیب صبح، آبستن نور

چو خور دامن‌فشان بر شمع کافور

تجلّی شمع خلوت‌خانهٔ او

چراغ آسمان پروانۀ او

هوا صافی چو رای مرد آگاه

[...]