چو رام از کشتن آهوی زرین

طلسم دیو را برداشت تمکین

ز دیوان ماند حیران رام عاقل

شکار افکن روان شد سوی منزل

شگون بد بسی دید اندران راه

[...]

چو آن غم نامه بر عاشق فرو خواند

همی بر آتش او روغن افشاند

ز غم یکبارگی بی دست و پا شد

تو گویی روحش از قالب جدا شد

ز نومیدی بر آوردی دم سرد

[...]