جنون را کارها باقی ست با مشت غبار ما

که بان بکاه طفلان می‌شود خاک مزار ما

۱۲۸ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۲۸ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۰ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۰ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۱ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۱ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۶ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۶ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۷ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۴۷ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۳ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۳ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۴ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۴ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

۱۵۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

تب و تاب دوزخ از دل نبرد بهشت ما را

شده همچو شمع داغت، خط سرنوشت ما را

چنان افشاند چشمم، بی‌تو، اشک بی‌محابا را

که ابر امشب، غلط هردم به دریا می‌کند ما را

فکند از نظرش، چشم کینه خواه مرا

به نیمه راه، نگهداشت، آن نگاه مرا

نمی داند دل آگاه، در دنیا فراغت را

به خاطر ریشهٔ غفلت، رگ خواب است راحت را

گران‌جان می‌کند، تعظیم بی‌جا اهل دنیا را

نگین از بهر نام خشک، خالی می‌کند جا را

تا در سخن درآرم، شیرین زبان خود را

بندم به ناله چون نی، هر دم میان خود را