نکند عمر قبول آنرا کو شد ز تو فرد

نکند بخت عزیز آن را کو شد ز تو خوار

سبب نصرة را از علمت باد مدد

فلک ملت را بر قلمت باد مدار

هم دری لشکر و هم داری ، نشگفت که تو

تیغ را لشکر در داری و قلم لشکردار

نعمت از معرض کم بودن و طبع از اندوه

دولت از آفت کم گشتن و جان از تیمار

ایستد ساکن چون نقطۀ پرگار بسیم

دایره سازد بر خاک چو نوک پرگار

داشته فرو بها از تو ، چو روز از خورشید

یافته نور و محل از تو ، چو چشم از دیدار

شاعر از فکرت آسوده نبوده یک دم

راوی از خواندن خاموش نگشته هموار

آن گهش یابی خرم که بود منزل دور

وآنگهش بینی غمگین که بود جای قرار

گشته از خدمت زوار تو پیش در تو

همچو انگشت که بر دست محاسب بشمار

رفته از پیش تو با صله هزار اهل هنر

هم چنین بادی در دولت سالی دو هزار

تا سبب باشد نصرت را دولت بمدد

تا مدارست فلک را بکمالی ناچار

تا جهان را ز چهار ارکان اصلست و نظام

چار چیز تو بری باد همیشه ز چهار