بیار پور مغانه، بده بپور مغان

که روستم را هم رخش روستم کشدا.

و لوجهها من وجهها قمر

و لعینها من عینها کحل.

باد جوی مولیان آید همی

بوی یار مهربان آید همی‌

ای درّ بچنگ آمده در عمر دراز

آورده ترا ز قعر دریا بفراز

غوّاص ترا نهاده بر دست ز ناز

افتاده ز دست و باز دریا شده باز!