ثُمَّ نَظَرَ (۲۱) ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ (۲۲) پس نگرست‌

و روی ترش کرد و ناخوش.

تا با تو تویی، ترا بدین حرف چه کار؟

کین عین حیاتست وز عالم بیزار!.

هر که او را دلی و جانی بود

شد بمیدان عاشقی کویش‌

کشته گشتند عاشقان و هنوز

نشنیدست هیچکس بویش

رحلت عاشقان ز هر سویی

[...]

تا فقر و غنا هر دو ترا ردّ نشود

تا خاک تو از باک تو مفرد نشود

در نفی تو اثبات تو مرتد نشود