باش تا خاربن کوی ترا نرگس وار

دسته بندند و سوی مجلس سلطان آرند

عاشقانت سوی تو تحفه اگر جان آرند

عرق سنگ، سوی چشمه حیوان آرند

در عشق تو صد هزار جانند بسر

رفتند و ندیدند ز وصل تو اثر

راستکاری پیشه کن، کاندر مصاف رستخیز

نیستند از خشم حقّ جز راست کاران رستگار

خیز یارا تا بمیخانه زمانی دم زنیم

آتش اندر ملکت آل بنی آدم زنیم‌

هر چه اسبابست جمع آئیم و پس جمع آوریم

پس بحکم حال بیزاری همه برهم زنیم.