ای پیش رو از هر چه بخوبیست جمالت

ای دور شده آفت نقصان و کمالت

دین ز درویشان طلب زیرا که شاهان را مقیم

رسم باشد گنجها در جای ویران داشتن‌

ای بسا در حقه جان غیورانت که هست

نعره‌های سرّ بمهر از درد بی‌فریاد تو

حسن را بنیادی افکندی چنان محکم که نیست

جز وَ یَبْقی‌ وَجْهُ رَبِّکَ نقش بر بنیاد تو.