غم خواره آنم که غم من نخورد

فرمان بر آنم که دل من ببرد

من جور و جفای او بصد جان بخرم

او مهر و وفای من بیک جو نخرد

بیم است که از عشق تو رسوا گردم

دفتر بنهم گرد چلیپا گردم‌

گر تو ز پی رهی مسلمان نشوی

من خود ز پی عشق تو ترسا گردم

هر چند نهفت است بپرده در هموار

نور دو رخش در همه آفاق عیانست‌

از رشک تو بر کنم دل و دیده خویش

تا اینت نبیند و نه آن داند بیش‌

ان راعنی منک الصدود

فلعل ایامی تعود

و لعل عهدک باللوی

یحیی فقد یحیی العهود

و الغصن، ییبس تارة

[...]