آدم علم عشق درین عالم زد

صد عالم عالمان همه برهم زد

تا در نفس خویش زمانی دم زد

در باخت بهشت و هر دو عالم کم زد

تا من بزیم پیشه و کارم اینست

آرام و قرار و غمگسارم اینست‌

روزم اینست و روزگارم اینست

جوینده صیدم و شکارم اینست

بر صنع اله بی‌عدد برهانست

در برگ گلی هزارگون پنهانست‌

روز ار چه سپید و روشن و تابانست

آن را که ندید روز و شب یکسانست‌