روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

دانم که زمانه را زبون خواهی کرد

گر زیب و جمال ازین فزون خواهی کرد

یا رب چه جگرهاست که خون خواهی کرد

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

باز در سماع ذِی الطَّوْلِ بنازد و دل بیفروزد، بزبان افتخار گوید:

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم‌

چکند عرش که او غاشیه من نکشد

گر باز آیم همی نبینم جاهی

ور بگریزم همی ندانم راهی‌

چشمم همی بخواهد دیدارت

گوشم همی بخواهد گفتارت‌

همّت بلند کردند این هر دو

هر چند نیستند سزاوارت‌

طیلسان موسی و نعلین هارونت چه سود

چون بزیر یک ردا فرعون داری صد هزار

آن سیاهی کز پی ناموس حق ناقوس زد

در عرب بو اللیل بود اندر قیامت بو النهار

باش تا کلّ یابی آنها را که امروزند جزو

باش تا گل بینی آنها را که اکنونند خار

انا فی امر رشاد

بین غزو و جهاد

بدنی یغزو عدوّی

و الهوی یغز و فؤادی‌

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

در جهان شاهان بسی بودند کز گردون ملک

تیرشان پروین گسل بود و سنان جوزا گذار

بنگرید اکنون بنات النعش وار از دست مرگ

[...]

ایّها المنکح الثریا سهیلا

عمرک اللَّه کیف یلتقیان‌

هی شامیة اذا ما استقلت

و سهیل اذا استقل یمان

اکنون باری بنقد دردی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌

از جمله نیکوان و خوبان سپاه

زیبای کمر تویی و زیبای کلاه‌