عشق تو مرا چنین خراباتی کرد

و رنه بسلامت و بسامان بودم‌

زین نادره‌تر کرا بود هرگز حال

من تشنه و پیش من روان آب زلال‌

زهری که بیاد تو خورم نوش آید

دیوانه ترا بیند و با هوش آید

آن دل که تو سوختی ترا شکر کند

و ان خون که تو ریختی بتو فخر کند

گمان مبر که مرا جز تو یار خواهد بود

دلم جز از تو کسی را شکار خواهد بود

من شاب قد مات و هو حیّ

یمشی علی الارض مشی هالک‌

لو کان عمر الفتی حسابا

فانّ فی شیبه فذلک‌

ان تغفر اللهم فاغفر جمّا

و ایّ عبد لک لا المّا

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی

و گر رنگی ز گلزار حدیث او بدیدی تو

بچشم تو همه گلها که در باغست خارستی

از برای آنکه گل شاگرد رنگ روی اوست

گر هزارت بوسه باشد بر سر یک خار زن‌