اوّل تو حدیث عشق کردی آغاز

اندر خور خویش کار ما را می‌ساز

ما کی گنجیم در سرا پرده راز

لافیست بدست ما و منشور نیاز

جوینده تو همچو تو فردی باید

آزاد ز هر علّت و دردی باید

زان می‌نرسد بوصل تو هیچ کسی

کاندر خور غمهای تو مردی باید

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوش است تا دوست دروست‌

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست‌