از باغ وصال تو دری بگشادند

تا خلق بتو در طمعی افتادند

بس جان عزیزان که بغارت دادند

و اندر سر کوی تو قدم ننهادند

زان پیش که خواستی منت خواسته‌ام

عالم زبرای تو بیاراسته‌ام‌

در شهر مرا هزار عاشق بیش است

تو شاد بزی که من ترا خاسته‌ام‌