ای دل ار عقبیت باید چنگ ازین دنیا بدار

پاک بازی پیشه گیر و راه دین کن اختیار

پای بر دنیا نه و بر دوز چشم نام و ننگ

دست در عقبی زن و بر بند راه فخر و عار

چون زنان تا کی نشینی بر امید رنگ و بوی

[...]

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم‌

نیست عشق لا یزالی را در ان دل هیچ کار

کو هنوز اندر صفات خویش ماندست استوار

هر که در میدان عشق نیکوان گامی نهاد

چار تکبیری کند بر ذات او لیل و نهار

گرفت خواهم زلفین عنبرینت را

ز مشک نقش کنم برک یا سمینت را

بتیغ هندی دست مرا جدا نکنند

اگر بگیرم یک ره سر آستینت را

زان پیش که خواستی منت خواسته‌ام

عالم ز برای تو بیاراسته‌ام‌

در شهر مرا هزار عاشق بیش است

تو شاد بزی که من ترا خواسته‌ام‌