بنمای رهی که ره نماینده تویی

بگشای دری که در گشاینده تویی‌

زنگار غمان گرفت دل در بر من

بزدای دلم که دل زداینده تویی‌

شهری همه بنده و رهیکان داری

عالم همه پر ز آشنایان داری‌

من خود چه کسم چه آید از خدمت من

تو سوخته در جهان فراوان داری‌

شبهای فراق تو کمانکش باشد

صبح از بر او چو تیر ارش باشد

و ان شب که مرا با تو بتا خوش باشد

گویی شب را قدم در اتش باشد