بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

الم (۱) تَنْزِیلُ الْکِتابِ‌

بنمای رهی که ره نماینده تویی

بگشای دری که در گشاینده تویی‌

زنگار غمان گرفت دل در بر من

بزدای دلم که دل زداینده تویی‌

شهری همه بنده و رهیکان داری

عالم همه پر ز آشنایان داری‌

من خود چه کسم چه آید از خدمت من

تو سوخته در جهان فراوان داری‌

یا رب ار فانی کنی ما را بتیغ دوستی

مر فرشته مرگ را با ما نباشد هیچ کار

هر که از جام تو روزی شربت شوق تو خورد

چون نماند آن شراب او داند آن رنج خمار

شبهای فراق تو کمانکش باشد

صبح از بر او چو تیر ارش باشد

و ان شب که مرا با تو بتا خوش باشد

گویی شب را قدم در اتش باشد

چه وقت خفتن است ای دوست برخیز

ترا زین پس که خواهد داشت معذور

بوقت صبح خوش خفتن نه شرط است

مرا بگذاشتن سرمست و مخمور

یا نفس قومی فلقد نام الوری

ان تفعلی خیرا فذو العرش یری‌

و انت یا عین اهجری طیب الکری

عند الصباح یحمد القوم السّری‌

ایّها المنکح الثّریا سهیلا

عمّرک اللَّه کیف یلتقیان‌

هی شامیّة اذا ما استقلّت

و سهیل اذا استقلّ یمان‌