اکنون باری به نقد دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم‌

وعظتک اجداث صمت

و نعتک ازمنة خفت‌

وارتک قبرک فی القبور

و انت حیّ لا تمت‌

چه کند عرش که او غاشیه من نکشد

چون بدل غاشیه حکم و رضای تو کشم‌

این جای نه عشق است و نه معشوق و نه یار

خود جمله تویی خصومت از ره بردار

نیکو سخنی که آن جوانمرد گفته:

کین نجیبان عهد ما همه باز

ای توانگر بگنج خرسندی

زین بخیلان کناره‌گیر کنار

اموات اذا ذکرتک ثم احیا

فکم احیا علیک و کم اموت‌

چشمی که ترا دید شد از درد معافا

جانی که ترا یافت شد از مرگ مسلّم‌