هر که نام کسی یافت ازین درگه یافت

ای برادر کس او باش و میندیش از کس

گفتم که چو زیرم و بدست تو اسیر

بنواز مرا مزن تو ای بدر منیر

گفتا که ز زخم من تو آزار مگیر

در زخمه بود همه نوازیدن زیر

زین نادره تر کرا بود هرگز حال

من تشنه و پیش من روان آب زلال‌

وا اسفی من فراق قوم

هم المصابیح و الحصون‌

و المزن و المدن و الرّواسی

و الخیر و الامن و السّکون

لم یتغیّر لنا اللّیالی

[...]

وصف تو چه جای حکمت‌اندیشانست

خاک کف تو سرمه دل‌ریشانست‌

شاهان جهان پای ترا بوسه دهند

عشق تو چه کار و بار درویشانست‌

بی کمال سوز دردی نام دین هرگز مبر

بی جمال شوق وصلی تکیه بر ایمان مکن‌

شب رفت تو ای صبح بیکبار بدم

تا کی ز صفات آدمی و آدم‌

پنداشتمت که تو مرا یک تنه‌ای

کی دانستم که آشنای همه‌ای‌

جمال حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد

که دار الملک ایمان را مجرّد بیند از غوغا

جئتمانی لتعلما سرّ سعدی

تجدانی بسرّ سعدی شحیحا

محنت همه در نهاد آب و گل ماست

پیش از دل و گل چه بود آن حاصل ماست

بحقّ تو، بحق مهر تو، بصحبت تو

که دیده بر کنم ار دیده در رضای تو نیست‌

ترا خوش است که هر کس ترا بجای منست

مرا بتر که مرا هیچ کس بجای تو نیست‌