چو روزی چند شاه آنجا طرب کرد

به یاری خواستن لشگر طلب کرد

سپاهی داد قیصر بی‌شمارش

به زر چون زر مهیا کرد کارش

ز بس لشگر که بر خسرو شد انبوه

[...]

چون راه دیار دوست بستند

بر جوی بریده پل شکستند

مجنون ز مشقت جدایی

کردی همه شب غزل‌سرایی

هر دم ز دیار خویش پویان

[...]

روزی ز قضا به وقت شبگیر

می‌رفت شکاری‌ای به نخجیر

بر نجد نشسته بود مجنون

چون بر سر تاج دُر مکنون

صیاد چو دید بر گذر شیر

[...]