مغنی ره رامش آور پدید

که غم شد به پایان و شادی رسید

رونده رهی زن که بر رود ساز

چو عمر شه آن راه باشد دراز

گر آن بخردان را ستد روزگار

[...]

یک نفس ای خواجهٔ دامن‌کشان

آستنی بر همه عالم فشان

رنج مشو راحتِ رنجور باش

ساعتی از محتشمی دور باش

حکم چو بر عاقبت‌اندیشی است

[...]