چو شد معلوم کز حکم الهی

به هرمزبر تبه شد پادشاهی

به فرخ‌تر زمان شاه جوان‌بخت

به دارالملک خود شد بر سر تخت

دلش گر چه به شیرین مبتلا بود

[...]

چو ختم سخن قرعه بر شاه زد

سخن سکهٔ قدر بر ماه زد

سکندر که خورشید آفاق بود

به روشن‌دلی در جهان طاق بود

از آن روشنی بود کان روشنان

[...]

درآرای مغنی سرم را ز خواب

به ابریشم رود و چنگ و رباب

مگر کاب آن رود چون آب رود

به خشگی کشی تری آرد فرود

چو سقراط را رفتن آمد فراز

[...]