دست تو دستگاه عرض هنر

بسخا و وفا و عدل و وقار

نورت از مهر و لطفت از ناهید

برت از ابر و حلمت از کهسار

قهرت ، ار مجتهد شود ، ببرد

آسمان را بسخره و پیکار

لیک لطف تو ، ای همایون رأی

بلطف در بر آورد ز بحار

باغ عمرت ، که تازه باد مدام

چشم بد دور ، روضه ایست ببار

روز کوشش ،چو زیر ران آری

آن فضا پیکر قدر پیکار

سرکشان جهان حادثه ورز

اختران سپهر آینه دار

در جود روان شود بپیش

بر وجود روان کننده نثار

آردت فتح در مکان امکان

دهدت کوه برقرار اقرار

رشک قدرت برد سپهر و نجوم

شکر فتحت کند بلاد و دیار

گرم گردد ز تاب دل پیکان

مرگ بارد بخصم از سوفار

گنج دولت دهد گزارش جنگ

رای نصرة دهد حمایت یار

رامش مرد گنج باری وقوت

تو قدری را بجنگ در مشمار

کار عدل تو ملک داشتنست

عدل را خود جزینن نباشد کار

بیسار تو جود خرده یمن

شد یمن زمانه پر ز یار

خصم تیمار دولت تو کشد

خصم نیکو ترست در تیمار

در مقامی ، که بار زر بخشی

ریزش ابر را نباشد بار

می گزاری بر مح وام عدو

کس ندیدست رمح وام گزار

چرخ از آزار تو نیازارد

بندگان را کجا رسد آزار؟

نارد از خدمت تو سر بیرون

ورچه بشکافیش بنیزه چو نار