گر سعیدی از مناره اوفتید

بادش اندر جامه افتاد و رهید

چون نصیب نیست آن بخت حسن

تو چرا بر باد دادی خویشتن

سرنگون افتادگان زیر منار

[...]

صوفیان کبود پوش همه

از غم دوست در خروش همه

آتش اندر دل و هوا در جان

کرده بر خاک آب دیده روان

سحرم هاتف میخانه به دولت خواهی

[...]

آدمیزاده طرفه معجونی است

کز فرشته سرشته و ز حیوان

گر کند میل این بود کم از این

ور کند میل آن شود به از آن

ای گرانمایه ترین گوهر پاک

[...]