برده دل من به دست عشق زبون است

سخت زبونی که جان و تنش ربون است

چون پند فرومایه سوی جوژه گراید

شاهین ستنبه به تذروان کند آهنگ

اینک رهی به مژگان، راه تو پاک رفت

نزدیک تو نه مایه، نه نیز هیچ سفته

بهار خرم نزدیک آمد از دوری

به شاد‌کامی نزدیک شو نه مندوری