خواهی که به فرزند تو دل کس نسپارد

زنهار به فرزند کسی دل نسپاری

این نکته یقین است که در مزرع هستی

خواهی دروی خواجه! همان تخم که کشتی

تلافی دل مسکین شکستنی نشود

هزار مرتبه گر کعبه را طواف کنی

هر که خالی است کیسه اش از زر

مرگش از زندگی بود خوشتر

کس در حضور تو کند ار غیبت کسی

بی شک که غیبت تو کند در حضور او

هزار شکر که شد ختم، این خجسته کتاب

ز یمن همت سلطان دین، علی ولی