اراده مر محبت را مبادیست

محب را جانب محبوب هادیست

بود در اقتضا حال ارادت

دواعی حقیقت را اجابت

شنو از سر علم از من به نصفت

که عالم را بود عین حقیقت

حقیقت علم عین ذات برایست

جز این گر وصف کردند اعتباریست

اگر آگه ز سر حال گردی

تو عارف بر مراد الله گردی

ز ما یعف به گردی شناسا

بحال من مراد الله فیها

بود آن طاهر الظاهر که عاصی

نباشد رب خود را از معاصی

نگه دارد حق او را زان معاصی

که باشد در شریعت اختصاصی

مرا باز از سعادت کیمیائیست

که آن تهذیب نفس از هر هوائیست

زهر رجس و رذایل اجتنابست

بهر حسن و فضایل اکتسابست