گو که می گیرم پناه از هر زیان

باز بر پروردگار مردمان

کز مقام نطفه تا عقل تمام

شد مربّی در هر آن نقل و مقام

هیچ داری یاد، که از شهر عدم

[...]

نعمت خود بر صفی کرد او تمام

شاید ار گویم سپاسش صبح و شام

جز عنایات این نبود از ذوالجلال

که به نظم این نامه آید در دو سال

کی مرا این بود هرگز در گمان

[...]

چون هزار و سیصد از هجرت گذشت

در ششم سال ابتداء این نامه گشت

در هزار و سیصد و هشت این چنین

گشت ختم از عون ربّ العالمین

این است از حق نعمتی بر خاص و عام

[...]