×
سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲
تا با خودی بدان که قوی دوری از خدا
آیی برخدای، چو خود را کنی رها
تا من تو گویم و تو من، ای ما همه منی
انصاف ده که او نبود در میان ما
در دل که منزل ملکوت الهی است
[...]
۲۸ بیت