در رسته ی چاقشور دوزان

ماهی بینی چو مهر تابان

دَور لَبِ او بوقت خنده

همچون دَم شفره اش کُشَنده

آن عرصه ز نوع نوع انسان

[...]

از بسمه چی ای دلم هواییست

چون باسمه رنگ من طلائیست

شد زرد و ضعیف از غم دوست

هم چون ورق طلا مرا پوست

شاید آید به کار جانان

[...]