کس نیست که چاره آرد آفات ترا

آه ار ندهد اجل مکافات ترا

دفع تو به غیر از تو تمنا نکنم

ای نام تو بر کمر زند ذات ترا

نگذاشت به ملک شاه حاجی درمی

شد صرف قنات و توپ هر بیش و کمی

نی مزرع دوست را از آن آب نمی

نی خایهٔ خصم را از آن توپ غمی