غما ز اندازه بیرون میشدی کاش

دلا پر خون شدی، خون میشدی کاش

تنا از پای تا سر خستی ای جان

ازین ویرانه بیرون میشدی کاش

اگر در خیمه یا در محملی تو

اگر بر ناقه یا در منزلی تو

بدل نزدیکتر باشی تو از دل

که هم اندر تو دل هم در دلی تو

به کس نه دوست او نه دشمن است او

یکی چابک حریف پرفن است او

اگر تو گلبنی ابر بهار است

وگر خاری شرار گلخن است او