یا باغ همه گشته بگلنار بهشتی

پوینده چو چرخی و نگارنده چو فر خار

حوری بسپاه اندر و ماهی بصف اندر

سروی گه آسایش و کبکی گه رفتار

گر حور زره پوش بود ماه کمان کش

گر سرو غزل گوی بود کبک قدح خوار

بر تارک و فتراک تو پر خم دو کمند است

از آهوی مشگین ستده هر دو بیکبار

این بافته از چرمش و گیرنده تن خصم

وآن یافته از نافش و گیرنده دل یار

هرچند مرا زلف چو زنجیر تو بسته است

نزد تو مرا دو لب تو کرده گرفتار

هرگز نبود خلق فرختار چو تو حور

مانا که ترا رضوان بوده است فرختار

حوری که فروشنده او رضوان باشد

او را نسزد جز ملک راد خریدار

بونصر محمد که برادی و بمردی

چون حاتم طائی بود و حیدر کرار

تا زنده اعدا و برازنده اقران

سازنده احرار و نوازنده زوار

بر ناصح او مار زبون تر بود از مور

بر حاسد او مور قوی تر بود از مار

با دانش و با رامش و با بخشش او خلق

دورند ز درویشی و بدکیشی و تیمار

ای پیشه تو ملک بداندیش گرفتن

واندیشه تو تیزتر از گنبد دوار

از تیغ تو زنهار همی خواهد پروین

وز دست تو فریاد همی دارد دینار

بی هیبت تو نیست در آفاق دیاری

بیرون نتواند شدن آرام ز دیار

شد کار شود ز آب سخای تو چو جیحون

جیحون شود از آتش خشم تو چو شد کار

در بزم همه لفظ تو آگنده بدانش

در رزم همه قول توالنار ولاالعار

هر روز ز نوبر تو پدید آید فری

امروز به ازدی بود امسال به از پار

نادیده هنرهای تو گفتن بتعجب

چون بنگری اندر تو بود پاک پدیدار

گر مدح تو صد سال کسی گوید بدروغ

چون نیک ببینند نبایدش ستغفار