دستی که به پرده کعبه را دیر کند

بیگانه خودی یگانه را غیر کند

بیرون شده ز آستین شهر آشوبی

از دست چنین بشر خدا خیر کند

ملت چو شراب بی خودی نوش کند

یا پند معاندین خود گوش کند

هر عیب و هنر دید نمی آرد یاد

هر خوب و بدی دید فراموش کند

هر کس میِ بی‌حقیقتی نوش کند

هر قول که می‌دهد فراموش کند

یک رشته حقیقت آشکارا گفتم

گر دولت ما به حرف حق گوش کند

از عدل اگر وکیل توصیف کند

روزنامه نگار مدح و تعریف کند

زین پس به خلاف پیشتر جا دارد

گر پارلمان ادای تکلیف کند

آن کیست که پرده خطا چاک کند

آسوده و شاد جان غمناک کند

با حربه برنده قانون امروز

از عدلیه قطع دست ناپاک کند

هرگز دل من شکایت از غم نکند

شادی ز مسرت دمادم نکند

دانی که بود مرد هنرپیشه راست

آنکس که ز بار غم کمر خم نکند

عاقل که جز اقدام لزومی نکند

غمناک دل غریب و بومی نکند

داند که حکومتی نگردد ثابت

تا تکیه بر افکار عمومی نکند

آنانکه به قانون‌شکنی مشغولند

پیش وکلا ز خوب و بد مسئولند

آن روز که اعتماد مجلس شد سلب

از شغل وزارت همگی معزولند

آن قوم که با عاطفه و انسانند

با قید اصول بنده احسانند

چون نیست اصول اقل و اکثر همگی

در چشم اصول بین ما یکسانند

آنانکه ترا به خویش ترغیب کنند

ترغیب اثر چو کرد ترعیب کنند

اول قدم اختناق آزادی را

در جلسه به اتفاق تصویب کنند

آنان که اصول را مراعات کنند

عنوان مکافات و مجازات کنند

خوبست خطاکاری بدکاران را

در محکمه صالحه اثبات کنند

آنانکه ز بس خزانه تاراج کنند

ما را به عدو ز فقر محتاج کنند

دیگر ز چه شغل دولتی را دایم

با چوب هوای نفس حراج کنند

نظار چو قفل جعبه را باز کنند

از خواندن رأی نغمه آغاز کنند

کم غصه و پر شوق و شعف دانی کیست

آن را که فزون از همه آواز کنند

آنانکه خطای خویش تکمیل کنند

خواهند به ما فشار تحمیل کنند

ای وای به مجلسی که در آن وکلا

از روی غرض «فرونت » تشکیل کنند

خوش باش که ارباب یقین شک نکنند

از لوح ضمیر نام حق حک نکنند

اثبات گناهان خطاکاران را

در محکمه بی منطق و مدرک نکنند

ما را متمولین گدا می خواهند

بیچاره و بی برگ و نوا می خواهند

با بودن این مجلس اشرافی باز

یکدسته ستمکار «سنا» می خواهند

آن را که نفوذ و اقتدارات بود

در دست تمام اختیارات بود

از چیست ندانست که بدبختی ما

یکسر ز خرابی ادارات بود

در راستی آنکه بی کم و کاست بود

سرسبز و سرافراز بهر جاست بود

دانی ز چه سرو، سرافراز است به باغ

از آنکه بلند همت و راست بود

طوفان که طرفدار صفا خواهد بود

معدوم کن جور و جفا خواهد بود

گر جنگ کند برای حیثیت خویش

نسبت بعقیده باوفا خواهد بود

گر دور زمانه این چنین خواهد بود

نااهل به اهل جانشین خواهد بود

بحران اگر امتداد یابد چندی

حال تو و من بدتر ازین خواهد بود