تو گفتی بپیوست ابر سیاه

ببارید تیر و تبر بر سپاه

یکی تیر باران بُد از هر دو روی

که بر دشت خون شد همه جوی جوی

زمین بیشه‌ای شد ز زوبین و تیر

[...]

وزان روی بهمن همی کرد رای

سپیده دم آورد بر اسب پای

سپه را شکار آمد از چپ و راست

برانگیخت هر کس بر آن سو که خواست

پراکنده شد لشکر از شهریار

[...]

بدان شادکامی سه روز و سه شب

سپه را ز خنده نیاسود لب

همه خوردن و رامش و نای بود

همه یاد شاه دلارای بود

چهارم چو برخاست و آمد به باغ

[...]